GİTGİDE ALIŞIYORUM SANA
Gitgide alışıyorum sana... Hiçbir alışkanlık bu
kadar güzel olamaz... Ellerin ellerimden uzaksa
nasıl güçsüzüm bilemezsin...Yanımda olduğun
zamanlar; sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,
alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun... Durmadan
başım dönüyor verdiğin hazdan... Alışkanlıklar
daima korkutur beni... Düşünki ben yaşamaya
bile alışkın değilim... Kendimi kendime alıştıramadım
yıllardır... Fakat şimdi sana alışıyorum... Alıştıkça
özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor. Yalnız içimde
garip bir korku var. Sana tüm alışmaktan değil seni
kendimealıştırmaktan korkuyorum... Bir gün sana
şimdi verdiklerimden daha güzelini daha değerlisini
verememekten korkuyorum... Bir gün ansızın
ölmekten ve seni bana olan alışkanlığınla
yapayalnız bırakmaktan korkuyorum... Oysa ki
her zaman ve günün her saatinde yanında
olmalıyım senin... Bana alışmış olmaktan pişmanlık
duyacağın bir dakikan bile olmamalı... Bütün
zamanlarını zamanlarımla karıştırıp emsalsiz
bir zaman bileşiminde yaşatmalıyım seni...
Uykularda bile aynı rüyayı görmeliyiz. Her
şeyin ve her zevkin yarısı senin olmalı, yarısı benim...
"Bana alış" demeyeceğim... Nasıl olsa alışacaksın
bir gün... Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan
gözlerin, o zaman en güzeli görecek bende!
Alışkanlığınla, sevginle yepyenibir "ben"
yaratacaksın benden! İlk defa sevilmenin
ürpertileri içindeyim inan. Sevgimle mukayese
edebileceğim tek şeyi beni sevmende buldum...
Ömrümde kimse bana sevmenin gerekliliğini öğretmedi.
Kimseden sevgisini istemedim, verdiler almadım.
Bencildim bir zamanlar, sevmek benim hakkım
diyordum. Oysaki şimdi bir zamanlar hiç sevmemiş
olduğumu kendi kendime biraz da utanarak itiraf
ediyorum. Asıl büyük sevgiyi seni sevmekte buldum
ve sevgim senin sevginle değerleniyor, ayrı bir anlam
kazanıyor... Sevgin olmasaydı değersiz bir cam
parçasıydım.Sevginle bir aynayım şimdi. Bana
bakanlar baştan başa seni görecekler içimde...
Bir zincirin iki halkasıyız seninle anlıyor musun?
Aynı kadehte karışmış iki içkiyiz. İki kelimeyiz seninle
birbirini tamamlayan. Her yerde iki olduğumuz için
bir bütün haline geliyoruz durmadan... Alışkanlığım
devamlı sana çekiyor beni... Durup durup
dudaklarını öpmek geliyor içimden... Saçlarını
okşamak geliyor, ellerini tutmak geliyor... Kokunun
tenime sindiğini hissediyorum geceleri... Teninin
dudaklarımda eridiğini hissediyorum... Boynunun
en güzel yerini benden başkası bilemez artık...
Seni kimse benim kadar benimle bir bütün
olduğuna inandıramaz...Gitgide bu alışkanlığın
içinde kaybolduğumu hissediyorum... Beni
yaşadığım zamanın dışına çıkarıyorsun. Bir gün
tarih öncesinde yaşıyoruz , bir gün bulutların
üstünde... Uzun süren bir baygınlık sonrasının
o anlatılmaz baş dönmesi içindeyim...
Bütün merdivenler birbirine eklendiği zaman
seninle vardığım yüksekliğe erişemez...
Açılmış bütün kuyuların derinliği içimde seni
bulduğum yer kadar derin değil... Alışkanlık
kozasını ören bir ipekböceği gibi gitgide tamamlıyor
bizi. Emsalsiz bir oluşun içinde yuvarlanıyoruz.
Korkunç bir yangın başladı yüreklerimizde.
Özlem, kıskançlık, arzu ne varsa içimizde hepsi
birdenbire tutuştu. Alev almayan bir yerimiz kalmadı.
Alevlerimiz muhteşem bir kızıllığın içinde yıldızlara
kadar uzanıyor. Hiç bir su, bu ateşi söndüremez
artık. Nehirle, denizler boşalsa üstümüze
hiç sönmeyeceğimizi biliyorum. Bu yangın
biz birer kor haline gelinceye kadar sürecek. Önce
bakışlarımız alıştı birbirine, sonra parmak uçlarımız...
Bu oluş tamamlandığı anda yeryüzünde bizden
güçlüsü olmayacak! En mutlu olduğumuz yerde en
güçlü de olacağız seninle... Bu bir sonun değil bir
varoluşun başlangıcıdır.Geçmişteki tüm alışkanlıkların
bana alışmanı önleyemez artık...
Ümit Yaşar OĞUZCAN
Twitter
YORUM 
KATEGORİ 
Site Map
0 Yorum