Paul Dirac (1902-1984), bilim tarihine damgasını vurmuş en önemli matematikçilerden birisidir. Kuvantum mekaniğine bugünkü halini veren, bu alanda birbirinden ayrı, birleştirilemez gibi görünen teorileri bir araya toplamış isimdir. Konumuz açısından bizi ilgilendiren düşüncesi ise anti-parça ve anti-madde teorisidir. Daha sonra kendi adıyla bilinecek olan Dirac Denklemi'ni adım adım oluştururken karşısına çıkan bir problemden dolayı, atomun üç ana parçasından biri olan eksi yüklü elektronun mutlaka bir "antisi" olması gerektiği (proton artı yüklü ama zıttı değil) fikrini ortaya atar. Buna anti-elektron manasında "pozitron" denir. Tabii elektronun antisi oluyorsa, neden proton'un, neden nötron'un antisi olmasın? Onların da olması gerektiğini düşünerek bu anti-parçacıklardan, anti-madde fikrine ulaşır, Divac.
Anti-madde, Da Vinci Şifresi'nin yazarı Dan Brown'un bir diğer ses getiren kitabı, Melekler ve Şeytanlar'da geçer. Kitabı henüz okumamış olanların keyfini kaçırmamak için çok derine inmeden, şu kadarını söylesek yeter: Kitab'ın başlangıcında Antimadde ve CERN (Meşhur Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'nın bulunduğu) arasındaki ilişkiden bahsediliyor ve daha sonra hikayeye Illuminati karışıyor. (Melekler - Şeytanlar / Madde - antimadde) CERN'de antimadde deneylerinin yapıldığı ve çok çok çok küçük miktarlarda elde edildiği biliniyor. CERN'deki Atlas deneyi bunun üzerineydi.
İşte Divac'ın ortaya attığı ve gerçek olduğu kanıtlanan bu antimadde fikri, gene Divac tarafından bir adım daha ileri götürülüyor ve ortaya antimaddelerden yapılmış bir evren fikri çıkıyor.
Bazı kuramcılar madde ve antimadde arasındaki ilişkiyi şöyle açıklıyor. Madde aslında enerjidir (Einstein'ın E=mc^2 denkeleminden). Enerjiden madde yapabilmeyi, bir hamur oyununa benzetin. Nasıl küçükken oyun hamurlarından kalıplar vasıtasıyla çeşitli şekiller çıkarılıyorsa, işte bu evrenin de madde halinin ortaya çıkartılmasında enerji hamur vazifesi (yani hammadde) görüyor. Peki ana hamurdan çıkardığımız kalıpın yerinde ne oluyor? Boşluk. İşte o da antimadde. Buna göre de aslında antievren bizim göremediğimiz bir şey. İşte CERN'deki deneylerinde aslında bu antievrenin bulunması ("evrenin sırrı" diye yapılan açıklamalar) olarak görüyor, aynı kuramcılar.
İşte işin dini boyutu da burada giriyor.
Kur'an-ı Kerim'in Zariyat Suresinin 49. ayetine göre: "Her şeyden de çift çift yarattık ki, düşünüp öğüt alasınız."
Internette dolaşan çeşitli iddialara göre, CERN'in antimadde arayışının ardında, aslında Cinler alemine erişme "hırsı" yatıyor. (Yeni Şafak gazetesi yazarı İbrahim Karagül'de CERN ile ilgili bir yazısında bu olasılığı dile getirmişti)
Bir an için bu fikrin gerçek olduğunu düşünelim.
CERN'deki bilim insanları, neden antievrene (ya da cinler alemine) erişmek istesin?