3. Bölüm
Arkadaşım Halit’in bana yardımcı olacağını söylemesinden sonra, inanın sebebini bilmiyorum Sayın Hakim; ama hani bir dedektif düşününki her sonuca yaklaştıran ipucunu bulduğunda nasıl mutlu oluyorsa, bende ona benzer bir mutluluk içindeydim. Hedefe o gizemli karaktere biraz daha yaklaşıyordum…
Birkaç gün sonra…
Bu arada ben onun bulunduğu gazetenin sayfasınıda incelemeyi unutmuyor; sık sık sayfasına girip yazdığı haberleri okuyordum. Birkaç gün sonra Halit beni aradı ve kendisine teşekkür ettiğimi ilettiğini söyledi. Nasıl sevindim anlatamam sonunda ona ulaşmıştım ve sesimi bir şekilde duyurmuştum. Ve ona teşekkürümü nihayet iletebilmiştim. Yüzümde beliren zaferin getirdiği güleryüz günlerce sürdü (atma! Bir iki saat sonra unuttun. Hatta patrondan yediğin azarı neden anlatmıryosun? o demedi mi sana yüzüme ne diye öyle gülerek bakıyosun? ayımı oynatıyoruz diye çıkışmadımı sana anlatsana hadi) gerek yok sen anlattın zaten. (ama ben içindeyim duyan yok ki senden başka) Bu daha güzel ya işte o kopasıca çeneni en azından benden başkası çekmeyecek..
Sanık Hakim’e dönerek sordu:
- Sayın Hakim biliyorum siz daha önce ifadeleri okudunuz ama ben olayın bütünlüğü açısından benim bunları yaparken onun ne yaptığını da burada anlatabilirmisiniz?
- İyi ama epey uzun
- Siz bunu daha önce okudunuz kısaca özetleyin en azından
- Pekala. Der ve hakim biraz ifadelere göz attıktan sonra anlatmaya başlar. Onun ağzından yaşanılanları.
“Yine sıradan bir gündü benim için haber sayfalarına girip çıkıyordum ki bir haberci olarak bunları yapmanız, gündemi takip etmeniz gerekiyor. Birde bu iş benim hoşuma gidiyordu. Aslında sıradan bir gün değilmiş sonradan anladım; çünkü haberlerini ve yazılarını sabırsızlıkla okumayı beklediğim biri vardı. Merakla yine ne yazdı acaba beklentisi içindeydim. Onun sayfasına girmek ve yazılarını okumak çok keyif veriyor bir o kadarda bu kişiyi merak ediyordum!! her seferinde yorum yazıyordum ama bana kimsenin ulaşmasını istemediğim içinde mesaj kutumu kapatmıştım. Bana cevap yazmasını beklemiyordum yazmak istese bile ulaşamayacağını biliyordum. Belkide gizli bir ego yapıyordum içten içe bana cevap yazacak ama ulaşamayacağı içinde çıldıracak diye de hafifçe gülümsüyordum her yazısını okuduğum da yorum yazmadan gitmiyordum ve Hayata Gülümseyin derken de yüzümde beliren gülümsemeyi unutamıyorum...açmalımıydım mesaj kutumu bilemiyordum?? karasızlıkla sayfamı kapatıyor ve sayfamdan çıkıyordum ama aklım onda kalıyordu...birgün cok sevdiğim ama sık görüşmediğim bir arkadaşım Halit’ in mesajını aldım ve bana onun bana bir mesajı oldugunu ama bana ulaşamadığı içinde kendisinden aracı olmamı istediğini ve yorumları için tşk etmesini istemiş
bende nazik bir cevapla tşk ettiğimi yazmıştım ama mesaj kutum hala kapalıydı bana ulaşmak istiyordu ve ben buna neden engel oluyordum anlamadım belkı de korktum bilmiyorum!!!”- bu kadar yeter sanırım dedi hakim
- kesinlikle Sayın Hakim Tam zamanında (bırak yağ yakmayı Hakime özüne dön) bu davadan yatarmıyım bilmem ama cinayetten yatacağım kesin (niyeki) geberticem de seni azıcık. (muhahaha)
Evet sayın hakim ben bu teşekkür yanıtını ogün akşam Halit’ten aldım sağolsun onun sayesinde başladı belkide her şey. Teşekkür yanıtını aldıktan sonra ben onun sayfasında daha bir gezer oldum hatta geceleri evime gelip çalışma odama (salon) hey allahım! Çalışma odama geçince hemen bilgisayarımın başından onun sayfasını inceliyordum O da sürekli benim yazılarıma yorum yazıyor ve sonunda artık kafamı kurcalamaya başlayan o sözü söylüyordu “hayata gülümseyin” acaba bana bir mesaj mı vermeye çalışıyordu bir sürü çıkarım yapıyordum bu hayata gülümseyin yazısından anlamlı anlamsız.
Yine her zamanki gibi işyerindeyken rutin olarak yaptığım sayfama haber için siteleri dolaşırken aklıma bir fikir geldi. Neden onunla mail aracılığıyla dost olmuyordum ki. Artık benim Cankurtaranım olan Halit’e bir telefon daha açarak kendisine bunu da iletip iletemeyeceğini sordum oda elbette diyerek kabul etti. Aradan yine birkaç gün geçtikten sonra elektronik postama tanımadığım bir mesaj gelmişti. Genelde tanımadığım adreslerden gelen postaları okumadan direk silerdim; lakin bu kez durum farklıydı postanın konusu ”Hayata Gülümseyin” yazıyordu hemen postayı açıp okudum gerçi konuda olduğu gibi içerikte de aynı yazı ve yanında da gülümseme ikonu. Hepsi bu kadar ama benim için bir servetti sanki o an o posta çünkü ondan küçük bir anahtar almıştım. O gizemli kapıyı açan. Ve sizinde tahmin edeceğiniz gibi hemen bir yanıt yazdım onun ki kadar kısa bir yanıt “Teşekkürler Dünyama Hoş Geldiniz, Dünyanıza Hoş geldim”
3. Bölüm Sonu
Dert Ortağı
Twitter
YORUM 
KATEGORİ 
Site Map
0 Yorum